hora a Guangzhou

Lilypie Waiting to Adopt tickers

dimarts, 16 d’octubre del 2007

KDD HILO ROJO MADRID 2007

Un dels millors moments de

la vida es quant estem rodejats d'amics.

Aquest fi de setmana ha sigut molt especial, emotiu, divertit i tot gracies a tots vosaltres. Os dediquem aquest video que hem fet amb molt sentiment.

de Shari clar esta...fantastica escriptora y futura mama adoptiva.
CRÓNICA DE UN FINDE MARAVILLOSO. YA TOY EN CASA. ESPAÑA Y SILVIA TB, Y ASUNVALENTÍN TB. AHÍ VOY....


Yo, que hablo hasta por los codos, (cibernéticamente hablando y en persona, más....), hoy me quedo sin palabras, para deciros lo bien que lo hemos pasado, lo feliz que vuelvo, lo bien que me siento de ser mamichina, lo orgullosa que estoy de haber escogido este camino, porque si ya lo estaba antes, ahora, más. Esta gente tiene un corazón que no le cabe en el pecho. Un corazón como la china entera. Y todos los que estáis aquí también. Seguro, porque como dice mi madre, "para muestra, vale un botón", y el botón de este fin de semana es el más valioso del mundo, es un botón sin precio, como lo es la AMISTAD.

El viernes nada más llegar, esa alegría de vernos en la recepción, de abrazarnos, de poner cara "¡si sois de verdad!" (como dice mi Elxa), es ya una inyección de vitaminas.

Nos juntamos allí España y Jose A., su marido, Javi y Bea (Beager), Silvia y Joan, y Pedro y yo. Nos fuimos a buscar a Nuria a su marido, Miguel, que nos esperaban para comer con Marisa, su marido y sus dos preciosidades, Alicia y Sandra.

Estuvimos en un chino fantástico, en dos mesas (nosotras en una y ellos en otra), nosotras dale que te pego a la "sin hueso", comiendo pero sin parar de charlar, y ellos al principio cortaditos, calladitos, y dejando los platos limpios como una patena...

Después nos fuimos a dar una vuelta, Marisa se despidió, y camino del restaurante para la cena, en medio de Madrid, apareció nuestra Yolanda (Yosue) y su madre, Ana, y allí en medio, ala, a saltar, a gritar, a achucharnos, y que más da la gente, si el cariño se salía por los cuatro costados !! más de uno debió pensar que habían dado fin de semana libre en algún manicomio...

Cena estupenda, en un restaurante italiano, paseito por Madrid la nuit iluminado, copita en una terracita (a pesar del fresquete...) y de vuelta al hotel tipo excursión más contentos que unas castañuelas.

Y amaneció ayer. Ese sábado memorable para los anales de la historia de la adopción. Ese PEASO QUEDADA IN-TER-NA-CIO-NAL, como bien decía Yosue, vamos, imborrable.

Ya en el hotel se unió Chelo (Elxa) y su Manu. Nos fuimos a dar un paseito por la puerta del sol, por la plaza mayor... (¡como nos reimos sentados en la terraza con la cervecita!). Y a las 2 frente al teatro de la latina, ¡¡ LA LOCURA !!. Se nos unieron, Analuz, su marido y su suegra, Sonia y José Miguel de madrid con su peke Elena, Loreto y su marido con su peke, Irene Mei, Carmen y su marido y su peke, Carmen, y bueno, de locos, por allí tomando tapitas, por la zona de los austrias, con un día precioso, con calor, pero sobre todo calor humano, y la cosa animándose cada vez más. Nos metimos en lugar de tapitas donde coincidimos con un grupo de... ¡¡AMERICANOS!!, como no tenemos bastante con tenerlos en las listas, allí también... pero da igual, eso era ya un derroche de alegría, risas, más risas, chistes, esos peaso maridos (entre ellos el mío, que le he descubierto un ramalazo para el gremio de la hostelería bárbaro...), apoyados en la barra, de camareros, trayendo platitos de jamón, de huevos revueltos, de tapitas... y esas niñas divinas correteando por allí, pá envidia de los americanos...

Y llegan Gina y Dani, Y más besos y más abrazos... Nos invitaron a chupitos y a café de la que liamos, esas camareras dominicanas que no se yo si se han quedado el teléfono de algún que otro marido....

Nos fuimos de paseo, por la zona vieja, por el Palacio Real, y allí llamaron nuestros Asun y Valentín, que ya estaban llegando y ya ni que contaros... Nos fuimos de cañitas hasta la hora de la cena, entremedias llamó Geli, un besazo enorme tesoro...

Y cuando llegó la hora de la cena, en el Furama, bueno, no creo que nos olviden... allí se unieron unos amigos de Analuz, Mer, que no tuve tiempo de hablar mucho con ella, pero encantadores, y Lolithania, con su Don Manuel y sus pekes, Thania y Mei Yu.

Y desde ese momento, brindis, palabras de cariño, por nosotros y por todos vosotros, que no nos olvidamos de NADIEEEEEEEEEEEEEEEE, y que hemos decidido hacer la "tourné" por España, ¡¡la próxima a la Riojaaaaaaa Jorchuuuuuuuuuuuuuuuuuuuus!, porque esto bien vale la pena repetirlo una y mil veces, las que hagan falta, porque ha sido simplemente maravilloso.

32 estuvimos en la cena, de escándalo, y a la vuelta superdivetido, pillando taxis desde Carabanchel que nos quedamos tiraos porque el metro dejó de funcionar. Y esta mañana, en el desayuno, que nadie quería cortar, nadie se quería ir, y todos alargábamos un poqutillo la cosa... pero era inevitable. Risas y lágrimas, pero de emoción, de alegría, porque esto ha sido una inyección de vitaminas, de optimismo, de esperanza, de alegría, de cariño y de amistad. Me lo llevo guardadito en el corazón, y cuando venga un día malusquillo, lo saco y palante, que por vosotros y por lo que estamos haciendo, bien vale la pena mirar hacia delante.

Y ahora, personalmente, no quisiera dejarme a nadie atrás de todos los que he tenido el placer de conocer y deciros:

Marisa, Loreto, Carmen y Lolithania, mamischinas del corazón pero también con su sueño hecho realidad: gracias por vuestro cariño, por compartir vuestras pekes con nosotros, por dejarnoslas achuchar, y babear, por vuestra experiencia, por vuestros relatos, que son de primera mano, que son valiosísimos como información, que nadie mejor que vosotras para ver este camino en sus dos dimensiones, la larga espera, y el momento de la verdad. Gracias por vuestros consejos, por vuestra serenidad, por vuestras palabras. Ha sido un enorme placer, que sigáis soñando con esas niñas al lado y que la vida os de todo lo bueno, a esas familias que habéis formado.

ESPAÑA: eres todo dulzura, una madraza, un "imán" para los pekes, simplemente, esupenda. JOSE ANTONIO:, que sigas así, con tu sentido del humor, con tu alegría, no cambies.

SILVIA: osú, que difícil, decirte cositas. Creaste este foro y eso nunca te lo podré agradecer lo suficiente. Abrir esta página es abrir una ventana de mi casa, has conseguido hacernos sentir a todos de maravilla. Y además, eres modesta y sensible. Eres un SOL. Y JOAN: ¿a que ha merecido la pena venir?, que "peaso" papi vas a ser... y no vuelvas a ligar con las de la barra...

BEA (BEAGER): cuanta sensibilidad chiquiya... te sale el cariño por todos los lados, ya tienes la suerte de ser la mami de Iván, y como madre que eres, vives este embarazo disfrutando cada segundo, y aunque seas "de las últimas" como tú dices... llegará, ya lo verás, y no cambies, que eres fenomenal. JAVI: ¡que te veo comprándote un ordenadooooooooor pa tí!, que ahora ya eres forero mayoooooooor y un tío estupendísimo, ha sido todo un placer, de corazón.

NURIA: que decir de nuestra organizadora nata, ¡que no ha fallado nadaaaaaaaaaaaa, todo perfectoooooooooooooooo! agotaíta y estresaíta que la hemos dejao. Te has portao del 10, y no cambies nena, que eres divina. MIGUEL: de los tímidos.... si si, otro que se abonó a la barra fija... pero que encanto, que servicial, que atento, que de tóoooooo. Nuri, wapa, agárralo fuerte. Que peaso padre va a ser. Seguro.

ANALUZ: que siento mucho que te pusieses malita en la cena, que no tuvimos mucho tiempo de hablar pero que ha sido fantástico conoceros, que habrá más ocasiones, y dale un besito muy fuerte a Mer, espero que la próxima nos conozcamos mejor, pero que en los poquitos ratos, ha sido estupendo. Un besazo.

SONIA MADRID y JOSE MIGUEL: que me quedé enamoraíta de vuestra Elena, que habéis sido un encanto, y que penita que cada uno seamos de una agencia, siendo casi del mismo día, pero bueno, quién sabe, igual un día compartimos el avión... que sois encantadores los dos. Y ya tenéis una familia maravillosa.

GINA: que por fin lo conseguimos chiquilla, tan cerca Granada y Córdoba y hemos tenido que vernos en madríd, pero ahora ya hemos empezao, y es un placer, por lo dulce, simpática y cariñosa... DANI: que ya mismo te lees las cartas de los restaurantes chinos en mandarín, que eres mu majoooooooo, y que ha sido todo un placer. De verdad.

CHELO (ELXA) Y MANU: que pareja madre mía, todo lo que Elxa transmite en el foro, pues en vivo y en directo, MÁS. Un cielo, encantadora, los dos, y un placer, y para siempre...

YOLANDA (YOSUE): Tan sólo por el hecho de la paliza de viaje que te has dado, ya te pongo un monumento en medio de Estocolmo, pero además, tu simpatía, tu dulzura, tu cariño... todo, no sabes como vamos a alegrarnos cuando un día ya no lejano nos cuentes que ¡has sido mamá!, estás llegando al final de la historia y ha sido maravilloso poderte conocer antes. ANA Mª, nuestra superabuela, la mamá de Yosue, sin palabras, eres puro corazón, puro cariño, puro amor. Serás la mejor abuela del mundo, sin duda, miles de besos.

Y ASUN Y VALENTÍN, mis gamberos cantoneses, que se dieron otro palizón tan sólo para cenar en madrid con nosotros. Que sois un cielo los dos, que nos hemos reido con Valentín lo inimaginable, que alegría ha sido conoceros en vivo y en directo. Que tenemos que repetir, y que me quedo sin palabras chicos. Que os quiero. Muak.

Y a todos, miles de gracias, por vuestro cariño y por vuestra amistad. Y a los que no habéis podido venir, que aunque esto suene tela de empalagoso y haya sido muy pesado de leer (Valentín... ¿has llegao hasta el final?), que hoy no tengo palabras, hoy no se expresarme para decir lo que siento. Hoy simplemente, SOY INMENSAMENTE FELIZ.

Ah, y prometo un montaje de fotos espectacular, en cuanto me mandéis unas pocas de las que tenéis aunque he contado las mías y tengo... ¡¡ más de 100 !! de este montaje me hago una peli de dos horas y cuarto, como Ben Huuuuuuuuuuuuuuuur.

Y lo dicho. QUE OS QUIERO CON EL CORAZÓN, DONDE YA ESTÁIS PARA SIEMPRE. MUAK.

1 comentari:

Carlos y Cuca ha dit...

hola pareja!!!

oleeee por el video ,es genial ,en el, queda muy bien reflejado los fabulosos momentos que pasasteis todos juntos!!

y la cancion me encanta!!!,la pena es que me encantaria saber quien es quien ,por ponerle cara a los mensajes de hilo rojo...

pues eso buen trabajo!!!

un abrazo ,nos leemos
carlos y cuca